cahit yazılanlar senin Ülkenin sağlık şartlarını düzeltmek, milletin sağlığına zarar veren bütün olumsuzlukları ortadan kaldırmak, gelecek kuşakları sağlıklı bir şekilde yetiştirmek devletin görevlerinden biridir. Osmanlı Devleti'nin son zamanlarında sağlık alanında bazı ıslahatlar yapılmış ise de yeterli değildi. Ayrıca devlet bu işi çok ciddî olarak da ele almamıştı. Sağlık hizmetleri, İçişleri Bakanlığı'na bağlı bir genel müdürlük tarafından yürütülüyordu. 23 Nisan 1920'de yeni Türk devletinin kuruluşundan itibaren sağlık hizmetleri büyük bir önemle ele alındı. İlk Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti içinde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı kuruldu. Cumhuriyetin ilânından sonra bu bakanlık bir program hazırlayarak sağlık sorunlarına eğildi. Bu programda sağlık teşkilâtını genişletmek, sağlık elemanları yetiştirmek, yeni hastahaneler açmak, bulaşıcı hastalıklarla mücadele etmek gibi konular ele alındı. Bulaşıcı hastalıklar ciddî tedbirlerle kontrol altına alındı. Doktor, sağlık memuru ve ebe sayısı artırılarak sağlık hizmetleri yurdun her tarafına yaygınlaştırıldı. Memleketteki hastalıkları ve bunlarla mücadelede izlenecek yollar ve yöntemleri belirlemek, aşılar ve serumlar hazırlamak üzere Ankara'da "Hıfzıssıhha Enstitüsü" hizmete açıldı. Memleketin ihtiyacı olan sağlık memuru, hemşire, ebe gibi sağlık personeli yetiştirmek amacıyla çeşitli illerde okullar açıldı. 1923 yılında 86 hastahane ve 554 doktor varken, bu rakamlar 1940 yılında, 198 hastahane ve 2387 doktora ulaşmıştır. Atatürk her yıl Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni açış konuşmalarında sağlık konusuna eğilerek, hükümete yol gösterici direktifler verirdi. Bir konuşmasında "Kendine inkılâbın ve inkılâpçılığın çeşitli ve hayatî vazifeler verdiği, Türk vatandaşının sağlığı ve sağlamlığı, her zaman, üzerindeki dikkatle durulacak millî meselemizdir." diyerek konuya verdiği önemi açıkça ifade etmiştir. Kemal Atatürk I. Dünya Savaşı'ndan yeni çıkmış, kanı ve canıyla Ulusal Kurtuluş Savaşımını veren Anadolu halkı, 23 Nisan 1920'de şanlı Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni Ata'sının öncülüğünde açar. Ulusal Kurtuluş Savaşı'nı artık Meclis hükümetleri yönetecektir. Egemen bir devlet olma yolunda çok önemli bir adım daha geride bırakılmıştır. II. Abdülhamit döneminde 2. Meşrutiyet'in ilanıyla zamanın İçişleri Bakanlığı'na bağlı olarak 1908'de kurulan Sıhhiye Müdüriyet-i Umumiye'si (Sağlık Genel Müdürlüğü) İstanbul'dadır. Yüce Atatürk, Ulusal Kurtuluş Savaşı'nın en zorlu dönemlerinde, TBMM'nin açılışının daha 10. gününde çıkardığı 3. yasa ile Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti'ni (Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı) kurar. Tek başına bu girişim, Anadolu halkının içinde bulunduğu olağanüstü koşullar gözetildiğinde Ata'nın halk sağlığına verdiği değerin önemli bir göstergesidir. Gerçekten de başta sıtma ve frengi olmak üzere trahom, verem, cüzzam ve öbür bulaşıcı hastalıklar çok yaygındı. Halkın belki de yarısına yakın bir kesimi şiş karınları, soluk benizleri ve kocaman dalaklarıyla tarlalarına serilip kalmışlardı. 1923'lerde Anadolu'da 3 milyon trahomlu vardı (her 4 kişiden 1'i!). Uygarlıklar yıkan Sıtma halka, belki de savaştan daha çok zarar veriyordu; Kurtuluş Savaşı'nın yazgısını bile belirleyebilecekti.. Tifo, tifüs ve kolera Anadolu'da kol geziyordu. İşte böyle bir ortamda Ata, halkın sağlığı için savaşımın kaçınılmazlığını görerek Sağlık Bakanlığı'nı kurmuştu. Elde 520 dolayında hekim ve dev sağlık sorunları içinde bağımsızlık savaşı için çırpınan; 13.5 milyon dolayında hastalıklı, sakat, yorgun ve yoksul bir nüfus vardı. İlk Sağlık Bakanı Dr.Adnan Adıvar, tek bir odadan oluşan Bakanlık Karargahı'nda kendisi dahil 3 kişilik ekibi ile (1 yazman ve 1 sağlık memuru !) Meclis Hükümeti'nin programında yer almak üzere ulusal sağlık politikası hedef ve stratejilerini oluşturuyor ve kuruluşunun 1. haftasında, 9 Mayıs 1920'de Meclis'e sunulacak Hükümet Programı'na yetiştiriyordu. Çünkü Ata'ya göre; ".. bir milletin hasta olması demek, felakete uğraması.." demekti.